Zespół Ani Margvelashvili z uniwersytetu w Zurychu badał cztery żuchwy z rejonu miasteczka Dmanisi w Gruzji. Wykopane tam szczątki praludzi są najstarszymi, jakie udało się znaleźć poza Afryką. Ich kręgosłupy i kończyny dolne przypominały budową ludzi współczesnych i były dobrze przystosowane do dalekich marszów, jednak stosunkowo małe mózgi oraz prymitywne kończyny górne odpowiadały raczej wcześniejszym Homo habilis i australopitekom. Niektórzy uważają, że byli to przodkowie wczesnych mieszkańców Europy.

Analizując stan zachowanych zębów można się dowiedzieć, co jedli praludzie i jak długo żyli. Wraz ze zużywaniem się zęba przekształceniom ulega także otaczająca go kość – zmienia się kształt żuchwy i szczęki.

Badacze stosowali nowe techniki medycyny sądowej, by sprawdzić, co jedli praludzie i jak długo żyli. Jak się okazało, widoczne na powierzchni korzenia jednego z zębów stosunkowo młodej osoby ślady choroby dziąseł były spowodowane częstym stosowaniem czegoś, co musiało być prototypem współczesnej wykałaczki.

Autorzy twierdzą, że ich badania mogą pomóc w wyjaśnieniu różnorodności spotykanych podczas wykopalisk zębów hominidów.(PAP)

pmw/ krf/